Do tych łąk zielonych

Patrząc na ten świat, jaki on szary
powątpiewam srodze, aby te łąki i lasy
jeszcze kiedyś moje oko zachwycały.

Słońce obrażone zza chmur nie wychodzi
powiedz Słońce drogie czymś tak zasmucone?
Stan jego duszy mojej dorównuje
chyba Słońce nie wie, że to od niej zależy
czy sie człowiek smuci czy się człek raduje.

Już mi nie dziwne, że Cię bogiem nazywano
bo to od ciebie zależy, a nie od nogi
czy wstanę lewą czy prawą.

Zaświeć Słońce chociaż dla mnie
cieszmy się swym blaskiem.
Wyjdź zza chmurki, pobudź wyobraźnie.
Choć przez chwile pozwól mi się poczuć
jak w królewskim sadzie.

autor

obcyy

Napisany: 2008-04-04 Dodano: 2008-04-04 12:01:17

Ten wiersz przeczytano 910 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie