Do ukochanej Polski

Polsko Kochana!
Ile cierpień przejść musiałaś,
Co się z Tobą działo wtedy?
Jednak wrogom się nie dałaś,
Wyszłaś cało z tamtej biedy.

Walka o Ciebie była krwawa,
Nikt nie oddał Cię bez walki,
Każdy wiedział że to słuszna sprawa,
Przechodziły wtedy ciarki.

Przechodziłaś z rak do rąk,
Nie przelękłaś się ni trochę,
Twoje serce biło wciąż,
Nie przelękłaś się ni trochę.

Bohaterów największych miałaś,
Oni bili się za Ciebie,
Ty ich wszystkich wychowałaś,
Oni wroga wgnietli w ziemię.

Chociaż broni było mało,
Wróg jej znacznie więcej miał,
Jednak to mu nic nie dało,
Polak sposób zawsze znał.

Kiedy zbrakło już nadziei,
Zebrał w oczach się deszcz łez,
Że Twej Bieli i Czerwieni,
Będzie koniec, przyjdzie kres.

Ale jednak byli ludzie,
Którzy wierzyć nie przestali,
Mimo iż walczyli w trudzie,
Nigdy Ciebie nie oddali.

Wrocław

autor

Mirek Ramius

Dodano: 2008-03-25 00:02:58

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie