Dolina

topiła się w szczęściu
dolina nieznana
zarośnięta kwiecistymi snami
pośród rzek rozbudzonych oddechem
subtelność unosiła słowa ku górze
tęczowa idylla doliny rozmyta
zatopiona w bezkresie nieludzkich idei
na podwalinach życia można
spotkać kobietę klęczącą
modlitwami wrastającą w niebo
to starcza młodośc rozchylająca powieki
w dolinie spokoju mnoży wyrzuty sumienia

autor

Gosia 22

Dodano: 2009-02-15 07:34:16

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie