donikąd

zwierciadło wnętrza nie jest rzeczą

karmiony ciekawością

zapatrzenie bez znaczenia
zwykle trzymanych rąk
na odczepnego

papierowa torebka nie potrzebna nikomu
unoszona wiatrem
puchu marnego półsłówka
drżące osiki –ze strachu przed sobą prawdziwym

wpatrzyć się by wyczytać

oddalony głos powraca
oszukując skrywa miarowe tempo
budzi się między słowami

oswojony kamień ogrzewa
obok dłonie
dalekie bliskie spotkanie

ciekawość bez celu bez zobowiązań tylko po co...

autor

Beti

Napisany: 2007-01-09 Dodano: 2007-01-09 11:05:17

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie