Dosiąść wiatr...

Kto dosiadł konia, ten dosiadł wiatr...

Gdy czujesz pęd powietrza na twarzy
dal, przestrzeń, wolność Ci się marzy.

I te pejzaże przed siebie wciąż cwałujące
jesienią rudo-złote liście witające....
zimą ośnieżone drzewa całe w koronkach...
wiosną w rozśpiewanych pod niebem skowronkach....

A pejzaż latem?

Latem najpiękniejszy, pełen traw pachnących...
słonecznych tchnień wiatru, serce radujących..

Piękno to, podwójnie się przeżywa,
gdy w dłoniach jest końska grzywa,
gdy w siodle mocno się siedzi...
myśli układają wtedy, wszystkie odpowiedzi....

autor

Maryla

Dodano: 2005-09-17 12:23:07

Ten wiersz przeczytano 739 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie