Drewniany tulipan
Mały drewniany tulipan,
Któremu liście nie więdną.
Rok zatopiony w fiolecie
I nasączony energią.
Cudowny biały tulipan,
Magią dziwną napełniony.
Bodźcem kinematografii
Wizyjnych myśli spełnionych.
Tajemnicza biała różdżka,
Zadziałała swoją magią.
Zaiskrzyło, zadmuchało,
Ogniem uczuć zatrzeszczało.
Malutka drewniana różdżka
Do świata marzeń niosąca.
W krainę błękitnych oczu,
Strunami głosu szepcząca.
24.02.2009
Komentarze (7)
Będe musiała wiersz jeszcze raz przeczytac :), ale jak
wszytskie podobają mi się . Piszesz tu chyba o kimś ,
że ktoś własnie w krainę błękitnych oczu
niesie....uczucie
W tulipanach zawsze jest coś tajemniczego-pozdrawiam!
Dośc ładnie brzmi ,tylko nie wiem za bardzo o czym :)
biały tulipan i biała różdżka i magia jakas w Twoim
wierszu...
" Ogniem uczuć zatrzeszczało" hm trzeszczenie kojarzy
mi się z czymś upierdliwym, nieprzyjemnym, więc może
byś zamienił na coś innego.No i powtórzenia...popraw,
zajrzę później i może zostawię plusika :)
Wiersz bardzo ciekawy, tajemniczy i ciepły. Naprawdę
przenosi w inny świat za sprawą kwitów i różdżki.
By tulipan wyrósł potrzebna mu holenderska pulpa -
mnie on się kojarzy z
"Lekcja anatomii doktora Tulpa" Harmeeszona van Rijn
Rembrandta, a poza tym najlepiej wyglądają na
plantach.