Duch niewieści
Polana rozjaśnia się promienista,
Koło drzew migają słońca promienie,
Szumi spokojnie mała rzeczka czysta,
Kwiat gotowy na każde natury skinienie.
Włos rozwiany, szaty postrzępione,
Lekki chód boskimi stopami,
W ręku płatki przez zimę zranione,
Blisko przyrody a daleko myślami.
Korony drzew biją jej pokłony,
Czyż to anioł ziemię odwiedził?
Pierwsze pąki, te natury plony,
Nad runem szron zimny się biedził.
Blask sięga głowę nieziemską,
Połamane skrzydła dają szum cichy,
Dłonie skierowane doń przyjacielsko,
Włosy łaskocze wiaterek lichy.
Bez oddechu, bez ciężkiego tchu,
Kroczy ta jaźń nieujarzmiona,
Ukołysze gaj do cichego snu,
Nigdy nie zawodzi, nigdy nie zmęczona.
Rozjaśnia umysły, serca raduje,
Majestat ten oto niewieści,
W śpiew boru cicho się wsłuchuje,
A kwiat włosy jasne pieści.
Omnia mea mecum porto. Pabianice 01.04.2009
Paweł Wosiak
Komentarze (38)
Wzruszyłam się czytając Pana wiersz ,,pięknie
ujmuje,przekazuje Pan swoje myśli i uwielbienie dla
piękna.Za szczerość,za zachętę,że szczera Miłość się
opłaca, ogromnie jestem wdzięczna. Cieplutko i
wiosennie pozdrawiam
majestatyczny opis nimfy - może ideału kobiety -
uosabianej z nieziemską delikatnością
Piękna opowieść:)
Pozdrawiam
no no świetny wiersz, delikatnie... Pozdrawiam ciepło
Lubię takie delikatne i zwiewne wiersze-a Twój jest
super ładny.Pozdrawiam
Bardzo dobry romantyczny opis kobiecego ducha,
będącego ozdobą przyrody. Płynny, lekki, baśniowy
język, mam wrażenie jakby autor opisał równie piękny
obraz. Pozdrawiam :)
...wiosna ach to ty...
Wiersz pełen romantyzmu, niczym Świtezianka jakaś.
Piękny wiersz, pisany przez znawcę...kobiecej natury:)
Takie wiersze kocham czytać :)
pean pochwalny kobiecie.Delikatnie, wyczerpująco,dobry
klimat wiersza.
Wiersz dobrze napisany, lekki w odbiorze
Ciekawy opis przyrody: delikatny, czarujący,
urzekający, plastyczny, radosny:-)
Wiersz cudowny. Dziękuję.
Ziemia joko kobieta , lub kobieta twarda jak skała
zasługująca na uwielbienie... pięknie ujęte w słowa