Dusze

Dla pewnego człowieka, ktory nie istnieje.

Gdybym odnalazła dusze smutną. Taką jak moja jest naprawdę. Tak smutną, że jej smutek wypływał by spod maski wytartych wzorców. Wsparła by sie ona na moim ramieniu i powstała, a ja wsparłabym się w jej mocy i razem odeszlibyśmy w nieskączoność.

Gdybym znalazła dusze zamotaną. Zatrzymałabym się przy niej i choćby na klęczkach wpatrywałabym się w krępujące ją nici, a ona zaobaczyłaby w moich oczach ich odbicie. Wtedy sama węzeł po węźle, obrót po obrocie wyprostowałaby swoje nici życia, a potem splotła od nowa.

Gdybym znalazła dusze pewną w swych fundamentach. Jak bluszcz wspiełabym się ku słońcu i ona by mnie przygarnęła. Bez końca zapomnielibyśmy o świecie w boskim firnamencie.

2005r. Radomsko

autor

Sztormcia

Napisany: 2005-03-15 Dodano: 2005-03-15 21:26:10

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie