DWIE BRAMY...

myslisz ze wystarczy pukanie przy konfesjonale, a co
ze szczerym zalem i zadoscuczynieniem, chcesz sie
oszukiwac czy odzyskac spokoj?

Bardzo rytmicznie i pięknie napisany. Bardzo lubię
dobre rymowanki. 4 zwrotka jest najlepsza ! :-)

pośród wielu pieknych slow i nastroju ktorego jestes
mistrzem prowadzisz czytelnika tam gdzie czeka go
ukojenie.....dwie bramy....droga dla kazdego ale czy
kazdy potrafi z niej skorzystac...?...czy potrafi ja
docenic..naprawde swietny wiersz i w przeslaniu i w
formie

czasami musimy sami sobie przebaczyć...wrota ,bywa że
najtrudniejsze do otwarcia...bardzo dobry wiersz:)

Bardzo dobry wiersz. Nie można przejść obok niego
obojętnie. Skłania do refleksji... i za to właśnie Ci
dziękuję. No i mądry i pouczający pisany wprawną ręką.
Dla mnie świetny w przekazie.

bramę tę do konfesonału trzeba otworzyś samemu
-trzeba chcieć żyć z czystym sumieniem i duszą jeśli
już się ją przejdzie to druga otwiera się sama
-wiersz" przedni"

nie zgadzam się z tym co napisała Wanda Molik; rymy są
dobre - czyli niedokładne; wiersz jest na pewno
rymowany; błędem byłoby, gdyby autor używał rymów
gramatycznych w stylu "zło-tło" "krzak-brak" lub
innych z gatunku częstochowskich. a tak ma np. fajne
rymy wstylu: "wolne-niepokorne" , "rana-brama".

Jestem pod wrażeniem...Pięknymi, twórczymi metaforami
zachwycasz i zarazem opisujesz sakrament pokuty takim,
jaki powinien być dla każdego wierzącego katolika.
Piękny i mądry wiersz!

Można się zamyśleć w słowach.Te cierpkie łzy...brama
przebaczenia...Pozwól,że zinterpretuję to wg siebie-a
tam bramy nie daję rady nawet uchylić.

"...przebaczenie druga brama…" - pomyślałam, że
pierwszą bramą jest nadzieja, lecz potem nasunęła mi
się na myśl miłość, aż w końcu doszło do tego, że to
jednak wiara.......Ale obojętnie ile byłoby tych bram,
prowadzi do nich jedna droga....przez serce....

wyjątkowo zręczny dobór słowa by oddać nastrój
wewnętrzny duszy , skały porusza

Najpierw sobie przebaczam (takie tam moje
głupstewka), potem przebaczam innym a na końcu lecę do
księdza naszeptać mu o tym do ucha. I wreszcie
widzę... nie bramę, lecz rozległa drogę do tęczowej
do przyszłości...i jak ten motyl uwolniony, bywać tu i
tam...Wiersz...pomilczę, ponieważ inni powiedzieli
wszystko...

bramy nie otwierają się same, ale siła w człowieku
istnieje... piękne wersy dają siłę... obrazowo,
emocjonalnie i z pokorą zakończyłam wędrówkę po
strofach, by znów ją zacząć...

rzeczywiście wiersz" perełka" tworzysz niesamowity
klimat w kazdym wierszu

Aż chciałoby sie powiedzieć - a gdzie jest rzecia
brama. Czy w ogóle jest, a jeżeli tak to gdzie. Wysoki
kunszt atrystyczy widac i słychać w tym wierszu.Nie ma
co gadac za dużo.Piękny.