Dwie osoby we mnie

Dwie osoby we mnie ktore ciagle sie bija,
Jest tu pan Pawel oraz pan Rudy,
Pierwszy poeta, swe mysli za maska kryjac,
Drugi mistrzem zawisci i specem od obludy.

Pan Paweł slepo wierzy w milosc czysta,
Romantyk, pesymista, wprost nie z tego swiata,
Oddaje swe uczucia nie ludziom lecz listom,
Uwaza, ze jest slepcem po zycia wszystkich latach.

Za to pan Rudy to zupelnie inny puzel,
Tu swiat jest rozowy, a ludzie nic nie warci,
Nie ma porazek bo bierze wszystko luzem,
Lecz tez sie nie nauczy choc los tak czesto karci.

Wiec widzicie drodzy panstwo, czyz to nie ironia,
Ze jeden chce byc lepszym, a drugi chce sie bawic,
Obu tych panow spotykam w sobie co dnia,
I jak tu zyc skoro nawzajem chca sie zabic.

autor

Rudy

Napisany: 2005-12-06 Dodano: 2005-12-06 23:29:16

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie