dzieci babilonu

wyimaginowana rzeczywistość,
mami kolorami,
słodyczami karmi,
rozdaje prezenty,
jak święty Mikołaj,
który też jest synem,
tej rzeczywistości.

zapatrzeni ślepo,
idą w ten babilon,
by sie oddać szczesciu,
oddać przyjemności,
wielki pan na tronie,
uśmiecha się błogo,
gdy mu czesć oddają,
nowi nawróceni.

jaką radość sprawia,
gdy ból zapominasz,
on pokonał starość,
i śmierć też pokonał,
nic już nie istnieje,
i wszystko podwójnie,
trwa w tym pięknym świecie,
miłości i szcześćia.

oddajmy się jemu,
i odrzućmy troski,
reszta nie ma sensu,
jest tylko istnienie.

autor

urizen

Napisany: 2006-11-05 Dodano: 2006-12-24 19:30:30

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie