Dziecko ulicy

Bez pożegnania wtopiłeś się w tłum,
patrzyłeś na mnie z oddali,
widziałam rozpacz i rażący ból,
twój obraz utknął mi w krtani.

Już wiem mój drogi dlaczego ci źle
i szukasz ciągle przystani -
dzieci ulicy pragną ciepła serc,
a życie często je dławi.

Nie mogłeś dostać obiecanych gwiazd,
w przytułku Matki Bolesnej;
tam wyszło z worka wiele smutnych prawd,
a każdy bronić chciał siebie.

Teraz umykasz pod drewniany most,
z kumplami będziesz grzał ręce,
potem skulony zdusisz w sobie mrok
i czekać będziesz na szczęście.

Poduszka z gazet twarda jest jak pień,
jednak nie płaczesz, nie zrzędzisz,
liczysz, że jutro wstanie lepszy dzień
i zaczniesz dzielić się chlebem.

Kiedyś zbudujesz swój prawdziwy dom -
choćby z tektury, lub gliny,
przerwiesz udrękę i nie brudząc rąk
odnajdziesz drogę w czas przyszły.

17.10.2010 Maria Sikorska

autor

Maria Sikorska

Napisany: 2010-10-17 Dodano: 2013-04-08 19:23:03

Ten wiersz przeczytano 1673 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie