Dzień Pracowity
Dzień Pracowity wstaje ze świtem,
w przelocie ujrzy niebo w błękicie
nie zauważa za horyzontem
zwiewnej radości, gdy wschodzi
słońce…
czas wciąż popędza, myśli że może
na jutro sobie zamówić zorzę…
…wczoraj nie było ani minutki
by śmiech rozpisać na słodkie nutki…
lecz ciemną nocą przychodzi echo
tych chwil niechcianych, tych co
daleko…
tęsknota wielka za ciepłym życiem
za szczęściem małym, z oknem w
zachwycie…
i obiecuje, że już od zaraz
coś w sobie zmieni, zacznie się starać..
ale niestety świerszczy cykanie
odkłada na bok, …do pracy
wstanie…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.