Dziki kwiat

Czy wiecie co myśli samotny dziki kwiat?

Nim wyrósł w pożądaniu,
Minęło wiele setek lat,
I w jej dzikim wyznaniu,
Brzmiało by to tak:

Jako dzieło mego Pana,
Mała część jego stworzenia,
Zostałam jako kwiat wybrana,
Od pięknego pąka do korzenia...

Wdzięk i urok w mych kolorach,
Nikt się im nie oprze,
A całość skupiona na walorach,
I każdy mnie w tym poprze!

Lecz nienawidzę tego miejsca,
Czyżbym zasnęła na zawsze?
Nie poznaję, czy to ja?
Zapomniałam że wciąż życie trwa...

I czekając na deszcz z nadzieją,
Że tym razem mnie zniszczy!
I me słabe płatki wiatry rozwieją,
Gdyż mam już dosyć głuchej ciszy...

autor

Szefol

Napisany: 2005-07-25 Dodano: 2005-07-27 14:54:05

Ten wiersz przeczytano 690 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie