Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Gdzieś w nas

wybudowano drogę
glina dotarła w najdalsze zakątki
piach rozpycha żebra
kamieniami utwardzono serce
szkli się potłuczone szkło

krople prześcigają się z jesienią
dłonie stają się coraz cięższe
skrzypi na pustkowiu pod stopami
usypiają rowy w stertach liści

chłód zmienił kolor pod paznokciami
pęka z lodem nasze credo
koktajl w zamieciach Mołotowa
jest przebłyskiem naszych uczuć

nad powiekami pokruszone kawałki chmur
zasłoniły cienie wyrwę po zimie
inicjacja kurzu z płatkami kwiatów
wiosna od nowa rozpruwa w nas nadzieję


latem światło głaszcze naszą starość
rozpuszcza ubite życie
koleiny po brzegach rozlewają nicość
zapominamy naszych bliskich o świcie

Dodano: 2017-10-05 19:49:20
Ten wiersz przeczytano 1021 razy
Oddanych głosów: 11
Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (36)

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

No to usiadłam na moment,
skoro jest wolne krzesło,
a teraz uciekam, by nie zarazić kaszelkiem Poety, bo
trochę mnie przeziębionko złapało:)

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

Myślę, że ta druga wersja jest chyba jeszcze lepsza,
msz, bardzo mi się podoba.
Co do pytania, zwykły ze mnie szarak, ot tzw kobieta
po przejściach, a poza tym już dawno po 40 - tce, w
przeciwieństwie do Autora:))
Miłego wieczoru życzę Poecie:)

wiatr z północy wiatr z północy

tekst jak tekst wszystko można zamienić przekręcić
przerobić ,to tylko słowa i aż tylko słowa

wiatr z północy wiatr z północy

Wybudowano drogę
w glinie uformowano kształt
piachem zagęszczono serce
asfalt kieruję życiem

Szkli się potłuczone szkło
krople prześcigają się z jesienią
wiatr nakłada kolejną farbę
kałuże w stertach liści

Skrzypi na pustkowiu pod stopami
palce nabierają cech otoczenia
pęka z lodem nasze credo
lśni o północy manipulator uczuć

Nad powiekami pokruszone kawałki chmur
przysłaniają wyrwę po zimie
kurz zdominował płatki kwiatów
wiosną rozpruwa w nas nadzieje

Latem światło głaszcze naszą starość
rozpuszcza łączenia bitumiczne
w koleinach rozlewa nicość
zapominamy naszych bliskich o świcie

blondynka8 blondynka8

Gdzieś w nas...jest WSZYSTKO) Dobry tekst, pozdrawiam)

wiatr z północy wiatr z północy

CHYBA TAK szkoda że nie wiem kim jesteś ,na zdjęciu
fajna kobietka )))pozdrawiam i całuje rączki poetce

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

P.S
Z prozą u mnie na bakier, tak jak z szyciem sukienek,
ale może kiedyś spróbuję,
by iść w tym kierunku...
Januszu,
wybacz, ale mam drobne
pytanie - czy w ostatniej strofie
słowa nasze nie za wiele?
- nasza starość
nasze życie,
naszych bliskich...
No i wyrwę/ę chyba zgubiło ogonek,
w przedostatniej strofie,
no i teraz nie wiem czy będziesz nadal spokojny
Januszu?...
Aż się trochę boję, byś tornadem nie zawiał:))
Dobrej nocy życzę, poza tym:)

wiatr z północy wiatr z północy

gdzieś w nas
rozsypał się pył
i powstało niebo pełne gwiazd)))))
pozdrawiam

zielonaDana zielonaDana

W nas? Czytając miałam przed oczyma obraz wojny.
Może faktycznie - najbardziej dotkliwe dla nas wojny
toczą się w nas.

koplida koplida

Świetny wiersz godny uwagi.

AMOR1988 AMOR1988

Świetny wiersz pozdrawiam:)

wiatr z północy wiatr z północy

dziękuje za komentarz ale już genezę trochę
przemalowałem ,miło że się podoba)))

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »