Gmach
To, ile mi życia zabrały pragnienia,
Niedomówienia,
Niewiedza,
Tęsknota czy strach.
Nieważne, bo one, kamień po kamieniu,
Przez łzy, cierpienie,
Ból serca,
Wznosiły mój gmach.
autor
b-Art Sztuka Klasy B
Dodano: 2023-02-03 15:42:00
Ten wiersz przeczytano 524 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Dziękuję
Świetny wiersz.
Jestem poruszona..i pozostawiona w refleksji
Pozdrawiam serdecznie
Właśnie przez te złe cegiełki razem z tymi dobrymi
powstaje nasz gmach życia.
Mądry, do refleksji wiersz.
Pozdrawiam
w tym gmachu są też cegiełki szczęścia.
A oknami w tym gmachu jest szczęście, które pozwala
dostrzec piękno świata i wszechświata,
z podobaniem wiersza,
pozdrawiam serdecznie:)
Sama prawda w Twoim wierszu.
Budują nas często niepowodzenia, łzy...
Stajemy się silniejsi poprzez ciąg różnych doświadczeń
życiowych.
Piękny, poruszający wiersz!
Pozdrawiam serdecznie
Refleksyjnie. I cóż - samo życie, a jednak skoro to
rys codziennej chwili, to trzeba przyswoić, przytulić
i dalej żyć moi mili.
Różne doświadczenia życiowe kształtują naszą
osobowość.
Pozdrawiam
Często tak się dzieje. Dobre wersy.