Góry pełne łez…

***dla wszystkich którzy łudzili się pięknym obrazem miłości...

Obiecałeś mi złote góry….
I to, że nigdy przez Ciebie nie zapłacze….
A dziś łez nie mogę zliczyć….
Jutro znów ktoś zapewne zapłacze.
Lecz nie będę to już ja.
Łez już nie mam
Pozostał mi tylko egoizm
I samotność, którą wybieram zamiast łez.
I co z tego, że zamiast domu mam cztery ściany?
…kto powiedział, że wszyscy muszą mieć dom...?
I co z tego, że smutki dziele z butelką wódki?
…kto powiedział, że musze z człowiekiem…?
I co z tego, że na rękach wciąż pojawiają się nowe blizny?
…kto powiedział, że musze mieć gładkie dłonie…?
I co z tego, że krzyczę przez sen?
…kto powiedział, że musze spać spokojnie…?
I co z tego, że odszedłeś….?
…skoro łzy płyną nadal….

myślałam że zyję w pięknym śnie..lecz brutalnie mnie z niego obudziłeś....

autor

promyk nadzieji

Napisany: 2006-04-20 Dodano: 2006-08-26 13:24:41

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie