Hallowen

Wędrując w ciemności boję się...
nikogo wokół nie dostrzegają me oczy,
cisza, tylko zdradliwy szum wiatru i tańczące liście nad kamiennym chodnikiem,
zza drzewa wyłania się osoba w białej kurtce...wzdrygnięcie, oddech przyspiesza, serce pulsuje, świst zimnego powietrza, widzę coś dziwnego a to przecież tylko krzak...
jakiś człowiek w kapturze przemierza dróżkę którą kroczę...znowu puls przyspiesza, nie, minął, nie zaczepił...
Strach jest częścią naszej wyobraźni,
chce urzeczywistnić to czego się boimy, obyśmy nigdy nie pozwolili mu dokończyć swego dzieła...
Przeszkadzam mu, oddech nieco zwalnia...

autor

Rockmanka

Napisany: 2006-10-31 Dodano: 2006-10-31 21:24:40

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie