HISTORIA PEWNEJ MIŁOŚCI...

WIARA, NADZIEJA I MIŁOŚĆ...

Błękitne oczęta, urocza dziewczyna...
Był chłodny listopad, tak to się zaczyna...
Poznałem ją na rynku, czekałem przy fontannie...
Wokół setki osób, opiszę to dokładnie...
Bo choć bardzo się starałem, by jej nie przeoczyć,
Mało brakowało bym dał się zaskoczyć...
Obróciłem się w chwili, kiedy podbiegała,
Nieśmiało popatrzyłem, ślicznie wyglądała...
Tak mi głupio było, że nie miałem róży,
Wszak pierwsze spotkanie już się nie powtórzy...
Poszliśmy na kawę, później wspólny spacer,
Film w wrocławskim kinie, czas tak szybko płynie...
Tak bardzo chciałem trzymać ją za rękę, lub skromnego całusa choć jej podarować,
By jak tego nie zrobię, kiedyś nie żałować...
Może nie najmłodszy i najprzystojniejszy,
Wtedy chciałem być dla niej po prostu najlepszy...
Późno się robiło, odchodzić nie chciałem,
Wiedziałem już wtedy, że się zakochałem...
Nadzieja wiarę za rękę chwyciła,
I z każdą sekundą serce me syciła...
Gdy ze swym uśmiechem w oczy mi spojrzała,
Chciałem by ta chwila wiecznością się stała...
W ręku trzymała kwiat słonecznika,
Zerkałem za Zosią, jak w oddali znika...

...Bo wiara, nadzieja i miłość to największy skarb...

autor

Juvic

Napisany: 2017-11-20 Dodano: 2007-11-16 12:22:04

Ten wiersz przeczytano 561 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie