hospicjum

To bardzo dobry wiersz! Napiszę w ten sposób; ten
temat, temat śmiertelnej choroby, jest mi nazwijmy to
bardzo bliski: u mojej mamy 3 lata temu wykryto raka,
po operacji i chemioterapii, pokonałyśmy go i jest
dobrze!
Twój wiersz to duża odwaga. Temat śmierci, jest
tematem bardzo trudnym. Napisałam, że to odwaga,
dlatego,że są tacy którzy mogą posądzić Cię o chęć
zaistnienia. Wspaniale opisałeś klimat, jaki panuje w
szpitalu(hospicjum) - ja do dziś czuję zapach "chemii"
i widok smutnych oczu ludzi. Życzę Ci bardzo dużo
zdrowia i spokoju w sercu!

..gdy godziny policzone pewnie tak się czuje
człowiek.Smutny wiersz,bo i życie potrafi być okrutne.

Czasem się zastanawiam czy moderator czyta te
komentarze,bo jak narazie żaden z nich się nie
pojawił.

Po przeczytaniu tego typu wiersza mam zawsze gesia
skorke... Niesamowite wrazenie niemocy i opuszczenia i
braku nadziei az sie wylewa z wiersza...

naprawdę wzruszający wiersz, z prosto przedstawioną
głębią i życiową mądrością, jaka by ona nie była,
rytm, rym, płynność- wszystko "gra"...

Uderza brak miłości, samotność ostatnich dni
spowodwana błędami w przeszłości. Przejmujący wiersz i
dający wiele do myślenia.

Przejmujące spojrzenie...od strony pacjenta hospicjum.
Tak mogą się czuć...czasem i gorzej..

Aż dreszcz przechodzi po plecach... Nie użyłeś takich
słów jak - samotność, poczucie odrzucenia - a one są w
każdym wersie I jeszcze o braku miłości do tych,
którzy od nas odchodzą...