Huśtawka
rdza czasu
nie odbierze sercu spojrzenia
wie jest niebieska
słyszy cię...
jak melodia twojego śmiechu
wspomnieniami rozhuśtuje ciszę
czuje cię...
jak czuła każde wczoraj
choć odebrane wspólne chwile
bluszczyły się po błękicie
widzi cię...
widzi jak się buja
przecież nie istnieje taki wiatr
który by rozkołysał
tak szczelnie porośniętą tęsknotą
wie...
nadejdzie w końcu jutro
gdy rozhuśta cię wyżej
Komentarze (55)
Huśtawką jedną życie jest człowieka - parafrazując
Stachurę.
Miłego wieczoru :):)
a ja... bujam się ... wciąż wyżej i wyżej ... gdy
nadejdzie śmierć huśtawka nagle się zatrzyma ...może
zdążę uśmiechnąć się do niej ...
...tak wysoko, że stracisz z oczu wszystko, co
ziemskie...
nietypowo o śmierci.
Witaj.
No ciekawe jakie będzie to jutro.
Refleksyjny wiersz,
Pozdrawiam serdecznie.:)
życie jest huśtawką samo w sobie rozbuja lub
rozkołysze bezszelestnie
;0 pozdrawiam
O, widzę że Krystek nie głosuje dzisiaj też. Ważniara?
Czy tak jak wielu już praktykowało?
------------
A wiersz pełen bąbelkowych refleksji.
Życie to jak huśtawka zaskakuje nas...
Spokojnego dnia:)+
Tęsknota zatruwa myśli, życie... Pozdrawiam
serdecznie:)
Tęsknota zatruwa myśli, życie... Pozdrawiam
serdecznie:)