I, że cię nie opuszczę...

Jakiś spokój wypełnia mnie,
radość unosi moje kroki,
już nie pamiętam jak było źle
bez ciebie, mój kochany, drogi.

Miesiące dzielone na dni, godziny;
puste me ręce, oszukane tak długo,
wreszcie cię odnalazły jedyny
by znów stać się miłości sługą.

I wiem czemu świat się zmienił,
nawet deszcz radośnie pluszcze,
dom barwami się wypełnił
w nienasyceniu wołając o jeszcze.

Ze świtem głaszczę twoje włosy,
oczami całuję uśmiech zaspany,
witam dzień strzepując krople rosy
z rzęs, smakując czas w prezencie dany.

I tylko smutek maleńki mam w sobie,
że nikomu raju zatrzymać się nie udało,
więc drżąc cała oddaję się tobie
jakby dziś skończyć się już miało.

autor

Scorpio

Napisany: 2006-12-15 Dodano: 2006-12-18 20:00:32

Ten wiersz przeczytano 597 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie