D W Ó R II

Część II kogo za to winić, wyobraźnia działa, jak pięknie kiedyś było i co można dzisiaj tu zrobić, myśli podbudowujące, patriotyczne marzenia.

Słyszę swe myśli nepotyzm czuję
lecz kogo mógłbym faworyzować
kogóż obsadzić na tronie Boga
komu powierzyć te ziemskie dzieło

Które zmagało się z losem nieraz
kogo mam zamknąć i za bluźnierstwo
zlinczować batem niepodobieństwo
Pyrrusowe zwycięstwo

Pierwsze drzwi smukłe stoją okrutnie
wejście do środka kryją pokutne
ciemnobrązowe lakierowane
całe siekierą porąbane

Rąk już nie mają klamki urwane
w znacznej powierzchni zdezelowane
na lewo schody widzę zwalone
kikutem w piętro zakręcone

Moc tu pokoi pomieszczeń dworskich
są tu sypialnie i pokój dla gości
pięknie to wszystko jawi się w głowie
myśli me krążą ku odbudowie

A przed oczami obrazy płyną
Rychter-Janowskiej malarki dworskiej
która je znała i malowała
Polską tradycję przekazywała

Dworek drewniany pod winoroślą
opromieniony jesienną czułością
wtulony w prastary park przeszłości
naszej odwiecznej szlacheckiej próżności

Na ścianie salonu panoplium wisi
kobierzec perski w Nieświeżu tkany
z herbem scalony szyszak skrzydlaty
pancerz, kolczuga, szkaplerz odziany

Na nim malunek pięknie się mieni
Berdyczowskiej Panienki całej w zieleni
poniżej szable wiszą husarskie
buzdygan, buława, pałasz paradny

Na belce środkiem sufitu biegnącej
Wyryty napis: „Boże, ci ludzie,
którzy tu bywają, czego nam życzą,
niech to sami mają”

Gładczyn Szlachecki 10-02-2019

autor

tarnawargorzkowski

Napisany: 2019-02-10 Dodano: 2020-06-13 19:21:21

Ten wiersz przeczytano 1341 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie