Istotne
niepokój pokruszę na kawałki
ułożę po drodze
pielgrzymi nie zwrócą uwagi
rozedrę lęki na strzępy
odrzucę na boki
większe czy mniejsze
równo przemijają
zostawię przeszłość
niech spoczywa w spokoju
umarli pochowają strachy
podzielę się ubóstwem
to moje bogactwo
jestem istotą
będę dalej żyć
autor
alfkam
Dodano: 2011-10-07 05:43:43
Ten wiersz przeczytano 553 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Wszystko co dobre przed Tobą, słuchaj Czatinki za dużo
nie niszcz:)) Pozdrawiam cieplutko.
Kiedy już wszystko zniszczysz to niewiele z tego życia
będziesz miał/a/ ... o .
Istotne jest to, że dopóki życie trwa wszystko może
się zdarzyć.