Ja wiem, Księżycu...
Ja wiem, Księżycu, zsyłasz marzenia
ale dziś jakoś troszeczkę chłodzisz
wysyłasz jednak jasne sygnały
chcąc moje myśli tym rozpogodzić.
Wezmę srebrzystej złotej poświaty
i tego różu na horyzoncie
wyglądać będę stęsknionym sercem
momentu, w który wzejdzie znów
słońce…
Supełki myśli łatwo rozplącze
wodząc ustami po brzegach nocy
ozdobi pieśnią, czułość nasączy
daru nadziei też nie przeoczy.
Poproszę cicho o jeszcze jedno
nim dzień rozbuja listę wydarzeń,
by można było spocząć w ramionach
które mi dają odwagę marzeń.
Komentarze (8)
Marzenia Twe nie tylko księżyc chce spełnić.....
I słońce, a wraz z nim miliony gwiazd.....
Z nadzieją ,że ich samotności zmienisz.....
W ciepło Twojego uśmiechu, który ktoś im skradł
Ciagle poszukiwanie milosci... Jak zawsze pieknie
napisane.
Księżyc i gwiazdy zawsze rodzą marzenia. Pięknie
napisane...
Ach te marzenia, gdyby nie one , cóż wart byłby
świat.Pieknie, czułościa serca dobrane słowa.
Pieknie napisany wiersz, a ostatnia zwrotka wrecz
doskonala! Oczami wyobrazni widze juz siebie sama
zapatrzona w ksiezyc...
Potrafisz nawet z księżycowej poświaty upleść sobie
dobre myśli... Gdyby każdy tak umiał, świat byłby
piękniejszy.
Choćbyśmy cały świat przemierzyli w poszukiwaniu
Piękna, nie znajdziemy go nigdzie, jeśli nie nosimy go
w sobie.
— Ralph Waldo Emerson
Spójrz- już wzeszło słońce!.. ale ciągle jest
chłodno... ( ech, ta jesień!)