Jabłko
obrazek z życia ....
twarz bez wyrazu
ogorzała
od wiatru i słońca
od rana "heavy metal"
dziś podobne do wczoraj
butelkowe szanty
bez końca
sękatymi palcami
jak najdroższy skarb
z czeluści wygrzebał
seledynową piękność
papierówkę dojrzałą
pamiętał zapach
smak
serce zadrżało
zapomniał o drwinach
krzywdach
ciągłej udręce
nieśmiały uśmiech
przemknął jak grymas
po zbrużdżonej twarzy
daleko kiedyś
tamten sad
ojciec sadził
podniósł do ust
żal
nie ugryzł
z czułością
gładził i gładził....
szary samotny człowiek jego rewir to śmietniki przy blokach...szkoda ludzi
Komentarze (88)
Ładnie poprowadzony wiersz choć smutny w treści...
pozdrawiam...
Bardzo mi się podoba przypomina dawne czasy kiedy
ludzie byli zapracowani i kochali wszystko co
posiadali tak jak te jabłko Pozdrawiam:)
Smutna rzeczywistość.
Ładnie zobrazowałaś.
pogładził jabłko i krągłości jemu się przypomniały.
Pozdrawiam serdecznie
wspomnień nikt nie zabierze, czasem pozostają tylko
one.Wiersz piękny, nasuwa mi się skojarzenie z
bajką-Jaś i Małgosia. To jabłko może być okruszkiem,
znakiem,czymś co spowoduje chęć zmian, wiem to
trudne,tak mi się nasunęło czytając. Pozdrawiam.
Piękny wiersz.Smutny jak życie ludzi
biednych,chorych,bezdomnych samotnych.Pozdrawiam
Piękne spojrzenie. Uciekł Ci ogonek z "seledynową":)
Miłego dnia.
smutny wiersz piękny serdeczności
Takie jabłuszko to mieć a nie zjeść +)
taki widok porusza aż do głębi serca
pozdrawiam serdecznie:)
Obrazowy, przejmujący do głębi wiersz.To jabłko jak
jaśniejsza dawno zapomniana strona życia tego
człowieka, symbol tych lepszych szczęśliwszych dni.
Bardzo na tak i temat i wykonanie. Pozdrawiam
pogodnie.
Pieknie przekazalas czytelnikowi ten smutny
obrazek...pozdrawiam
musze przyznac ze to chyba telepatia bo mialam do pani
wejsc poczytac jak zwykle cos milego pani karmarg ,i
sie nie po mylilam znowu piekny wiersz jakze smutny
ale jak prawdziwy zycie ciagle nas uczy tylko my nie
sluchamy potem twardo dostajemy po rekach och zycie
kazdy z nas spotyka zapewne takich ludzi na drodze
,ladnie to opislas piekne pioro twoje pozdrawiam milo
piękny, poruszający wiersz,,, pozdrawiam
szkoda ludzi zwłaszcza że młodzi