Jabłko
obrazek z życia ....
twarz bez wyrazu
ogorzała
od wiatru i słońca
od rana "heavy metal"
dziś podobne do wczoraj
butelkowe szanty
bez końca
sękatymi palcami
jak najdroższy skarb
z czeluści wygrzebał
seledynową piękność
papierówkę dojrzałą
pamiętał zapach
smak
serce zadrżało
zapomniał o drwinach
krzywdach
ciągłej udręce
nieśmiały uśmiech
przemknął jak grymas
po zbrużdżonej twarzy
daleko kiedyś
tamten sad
ojciec sadził
podniósł do ust
żal
nie ugryzł
z czułością
gładził i gładził....
szary samotny człowiek jego rewir to śmietniki przy blokach...szkoda ludzi
Komentarze (88)
szkoda... bardzo poruszający wiersz... bardzo
rewiry ludzkiego upadku
a jabłko pachnie dawnym dobrobytem u matki i ojca
świetna refleksja z serca czułego płynąca
pozdrawiam
Częsty widok - niestety. Pozdrawiam
Fortuna kołem się toczy i nigdy nie wiadomo jak się
życie komuś może zmienić - piękny tekst
Podoba mi się. I fajne zakończenie.
Pozdrawiam:)
witam ..dziękuję serdecznie za odwiedziny i miłe
komentarze:-)
Dziwnie się losy ludzkie plotą
I wprawiasz w zadumę
logicznym rozumem... +++
Pozdrawiam
Świetny utwór ,widzisz Szanowna karmarg taka jest
obecna rzeczywistość a miała być Japonia.Pozdrawiam
serdecznie
Wiersz piękny a puenta cymesik.Masz ogromne serce
karmarg,i umiesz się nim podzielić.Miłego dnia.
witam ...dziękuję wszystkim za miłe odwiedziny i
komentarze;-)
"Nędznik nie potrzebuje przynajmniej walczyć z sobą i
może sobie dać folgę." - Henryk Sienkiewicz
Piękny wiersz, pełen chwytającej za serce empatii.
ściskam
jest nad czym pomyśleć...pozdrawiam.
Życie jest brutalne...on nie zawsze takim
był...pozdrawiam serdecznie.
Wzruszyłam się karmarg, też żal mi takich ludzi.
Smutny los, szkoda...
Serdecznie pozdrawiam-:) Dobrej nocy życzę.