Jak długo?

Jak długo jeszcze miecz będzie w górze?
A tarcza obłudą pobłyskiwać będzie?
Ile dni minie nim twierdze Twe zburzę
I pokojowe podpiszesz orędzie?

Szkockiego bursztynu co w gardle Twym płonie
Moc niezbadana rozrywa kajdany,
Z objęć przyrzeczeń wyzwala wnet dłonie
Byś po tej wojnie znów czuł się wygrany.

Ucieczki te wszystkie tak samo skończone
Krok jeden do tyłu, trzy w przód powoduje.
Rozpaczasz, że wszystkie zasady zdradzone
Ja ani jednej z nich nie żałuję .

I chociaż Anioły na skrzydłach mnie niosą
To z piekła demony zwą mnie kochankiem,
Gdy naga stopa obmywa się rosą
Jak co dzień czmychając od Ciebie porankiem.

Każdy wchód słońca tego przywraca,
Który wciąż boi się kary za winy.
Od drogich diamentów lepsza jest taca?
Czy w poświęceniu ratunek jedyny?

Twa głowa i serce - bieguny dwa różne
Nigdy nie zdolne żyć będą w harmonii
Więc wszystkie nadzieje na szczęście są próżne?
Czy złączy na zawsze uścisk nas dłoni?

autor

Stantia

Napisany: 2022-06-29 Dodano: 2022-06-29 21:39:55

Ten wiersz przeczytano 1027 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie