Jak w szklanej kuli

zatrzymujesz bogatym przekazem
nieomal wyczuwa sie to drżenie
wyzwalasz marzenia
pozdrawiam

Niezwykle poetyckie są Twoje poranki a wiersz z
uśmiechem na temblaku jak przysłowiowy kwiatek zakwita
a ja czytając rozmarzam się w poetyckich strofach
aabaab :)

interesujący ukóład rymów w strofach aabaab -
czuję się wzbogacony jak jakiś nabab,
choć sam tworząc witraże
o okruchach raczej nie marzę,
stanowczo wolę szkła barwne tafelki,
spojone ołowiem w obraz wielki, gdzie światło tworzy
mozaikę fotonów, retuszowaną za pomocą póltonów;
kobaltu, purpury,rubinu, cytryny,
które tworzą w powietrzu nieruchomym
smugi blasku i pyłu zawiesiny,
aż widz staje przejęty i zdumiony!

Wspaniały wiersz, wprost kopalnia określeń które
spodobały mi się. A szczególnie: "łażę
po dachach marzeń", "uśmiechem na temblaku",
"wdychając mgłę o świcie", "z okruchów wrażeń
składam witraże" oraz "smakując niecielesność".
Pozdrawiam serdecznie.:)

/uśmiech na temblaku/ i ostatni wers najbardziej się
spodobały, ale całość ujęła delikatnością i
poetyckością, niemal kobiecą, to rzadkość spotkać w
realu takich uduchowionych mężczyzn:) pozdrawiam

Lubię taką niecielesność... Pozdrawiam ;))

Witraże składane z okruchów wrażeń... mają duszę,
piękny i klimatyczny wiersz:)))))))

Ireczku
Przepiękna jest Twoja "Szklana kula"
W mojej jest podobnie - tyle że po tych "dachach"
Nie łażę bo mam lęk wysokości...:)
"Obecny" wszak Jesteś i bądź...
Ponieważ i ja tu zaglądam i zaglądać będę
Oczywiście do Twoich "Wierszy"
Czyli niezwykłych "Obrazów" słowem malowanych
Przepraszam za moją gadulską rozciągłość
Jednym słowem "Uroczo" się Ciebie czyta...

Pozdrawiam serdecznie i dobrej nocy życzę :)

Jak pięknie, że w tak niezwykły sposób dostrzegasz
szczegóły tego paskudnego świata. Mam nadzieję, że
dzięki temu jest ci łatwiej być w swojej cielesności.
Pisz, to co robisz daje wiele przyjemności tobie i
czytelnikom.

Irek,to wyższa szkoła jazdy.Pięknie.A "przecieranie
oczu deszczowej nocy uśmiechem na temblaku" -
cudo.Pozdrawiam serdecznie.

Twoje wiersze zawsze czytam z niekłamaną
przyjemnością. Potrafisz napisać z humorem, dosadnie,
ulotnie, lirycznie, ot człowiek renesansu.
Niecielesność, o której piszesz jest niezwykła. Od
pewnego czasu zaczynam ją smakować , choć moje proste
pisanie ląduje w innych obszarach niż Twoje.
Pozdrawiam:)

i nadal trzymać dobry nastrój na Dzień dobry choć
popołudnie:)

Bardzo fajnie jest czasem smakować "niecielesność",bo
wtedy powstają takie fajne wiersze.
Pozdrawiam:)

Faceci tez placza?ocieram lze skrycie- dla mnie piekne
i wzruszajace!!!

Kiedy nas zmęczy "ruszanie" głową,
wtedy odpłynąć można w duchowość!
Pozdrawiam!