Jakie piękne są te kwiaty od ciebie
2. fragment mojego dramatu "Nowy początek"
AURELIA
- Jakie piękne są te kwiaty od ciebie.
Dziękuję ci. Kiedyś dostałam od ciebie
kwiaty na imieniny, pamiętam. Tamte fiołki
były piękne i te róże też są piękne. Masz
gust.
KONRAD
- Sama sobie wybrałaś! Ja tylko stałem
obok, gdy dziewczyna od kwiatów je
układała. Może to jej zasługa, nie moja …
Ty wybrałaś, ona układała … Jak zwykle nie
ma zbyt wiele moich zasług w tym, co
robiłem i co robię dla ciebie!
[Odwraca się do Aurelii, bierze w dłonie
jej twarz, głaszcze włosy]
- Kiedy wreszcie poczuję, że mogę wszystko
ci dać? Rzucić pod nogi wszystkie kwiaty,
myśli, marzenia? A ty je przyjmiesz … Tak
jak tamte fiołki. Do dziś pamiętam twój
uśmiech.
AURELIA
- Gdy je dziś wręczyłeś, te kwiaty, ja już
zdążyłam zapomnieć, kto wybierał, kto
układał. Teraz tylko tyle pamiętam, że one
są od ciebie jako obietnica miłości. Za
nimi płyną myśli, marzenia. Daj mi je, jak
te kwiaty. Chcę je przyjąć, Konradzie.
KONRAD
- Czasem wystarczy tak niewiele, by wywołać
uśmiech na twarzy pięknej kobiety. Wtedy i
mężczyzna zdoła się uśmiechnąć i kobietę
objąć, która stanie się przez to jeszcze
piękniejsza.
AURELIA
- Konradzie, może usiądźmy jeszcze na
trochę. Już nie jestem w gorącej wodzie
kąpana, jak mówiłeś, że bylam. Temperament
ostygł i chyba mi z tym lepiej. Dlatego
zechciej spróbować mojej dobrej kawy, zanim
ostygnie. Zapraszam!
[Objęci podchodzą oboje do stołu, siadają
naprzeciw siebie, Aurelia nalewa kawy z
dzbanka, patrzy na Konrada]
KONRAD (śmieje się)
- Ty jednak jesteś niezwykle bystra
kobieta, Aurelio. Usłyszałaś mnie i
wypatrzyłaś w tamtym pociągu, a mnie nawet
nie przyszło do głowy, że możesz jechać
obok. Żeby nie twoja reakcja, to moglibyśmy
się już nigdy nie spotkać.
AURELIA
- Chwal mnie, Konrad, chwal, bo zasługuję.
Wleję ci za to jeszcze więcej kawy. Albo
wina, jeśli masz ochotę. Życzysz sobie?
KONRAD
- Jasne, że tak, Aurelio. Z tobą zawsze i
wszystko!
Komentarze (11)
Ciepłe, czułe opowiadanie.
Tę część również czytam z przyjemnością:)
Pozdrawiam:)
Mojeszkice
Mily
Mgiełka
Promień Słońca
Wolnyduch
Dziękuję za wizyty, czytanie i komentowanie 2-ej
części mojego tekstu, fragmentu dramatu.
Pozdrawiam serdecznie.
Fajny dialog, wygląda na to, że wzajemnie zakochanych
w sobie ludzi.
Dobrego wieczoru życzę.
Witaj.Zapowiada się ciekawie.
Pozdrawiam,
Zapowiada się bardzo ciekawie. Pozdrawiam :)
Romantyczna historia się zapowiada :)
Pozdrawiam :)
Piękna ta rozmowa Aurelii i Konrada z kwiatami - co
zdarzy się dalej? Można powiedzieć, że historia
wciągnęła :)
Kazimierz
Anna
Krystek
Dziękuję za wizyty, czytanie i komentowanie 2-ej
części mojego
tekstu. Całość to dramat, który wydałem w tym roku
p.t. "Nowy początek". Tutaj chciałbym opublikować
łącznie 5 kolejnych fragmentów.
Pozdrawiam serdecznie.
Z przyjemnością i zaciekawieniem czytałam wspaniałą,
ciepłą i czułą historię. Oczekuję dalszego ciągu ich
miłosnych chwil. Pozdrawiam serdecznie:)
ciekawa jestem czy będzie ciąg dalszy
Fajna, ciepła historia miłosna i puenta "- Jasne, że
tak, Aurelio. Z tobą zawsze i wszystko!"- piękne i
bezcenne, pozdrawiam serdecznie.