Z jedną szczerbą węcej

Wyobraź sobie
ciasną bryłkę czystego mroku
oblepioną pajęczyną,
otuloną kurzem,
podrapaną i wyszczerbioną,
zamkniętą w jakiejś
zapomnianej klatce.

Teraz wyobraź sobie,
że ta bryłka pomału
i bardzo nieśmiało
rozwija brzydkie,
zniszczone i zbyt małe
nietoperze skrzydełko.

Pomyśl, że postanowiła
mimo wszystko
dążyć do tego,
by nie być już mrokiem,
by odkurzyć się i odpajęczyć.

Chce latać,
błyszczeć i świecić
kiedyś własnym światłem,
wyhodować większe skrzydła,
upierzyć je
i machać nimi
w rytm Twojego serca.

To pragnienie błysku
jest po to, byś je zauważył.
Potrzeba czystości
po to, byś polubił.
Skrzydła - by cię otulać w zimne dni.

Ta bryłka mroku
to moje serce po spotkaniu Ciebie.

Jeśli je pokochasz,
to będzie latać,
Świecić i błyszczeć
Jak diament
Opromieniony Twoim Słońcem.

Jeśli nie
- znów zapadnie w klatkę
zakurzone i ciemne.

Tylko z jedną szczerbą
więcej.

autor

aph

Napisany: 2007-10-20 Dodano: 2008-11-18 14:46:24

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie