Jednego wiersza
Jednego wiersza zbyt mało,
aby wykrzyczeć cierpienie,
jak zlepić rany wersami,
wciąż nie wiem.
Jednego wiersza zbyt mało,
gdy przerażenie się budzi,
by w skrzydłach strofy swe lęki
utulić.
I mało jednego wiersza,
kiedy miłością zapłoniesz,
bo żadne pióro nie spisze
na stronie.
autor
magda*
Dodano: 2014-01-29 10:50:27
Ten wiersz przeczytano 1951 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Zadumałam się nad prawdą tych słów! Świetny wiersz!
Jeszcze do niego wrócę. Brzmi jak motto!:-)
Podoba mi się budowa wiersza. Policzyłem zgłoski - są
w rytmie osiem na trzy.
Pokazujesz niemoc twórczą i cierpienie z nią związane.
Pozdrawiam
Jurek
Jasne, żaden wiersz nie wyrazi całej głębi ludzkich
uczuć.
Dobrze i prosto napisane.
"Myśli moje, czucia moje, pójdą ze mnę w grób".
Bardzo ładnie.
Pozdrawiam:)
Witaj Magdo. Mało jednego wiersza żeby opisać to
wszystko. Ładnie. Miłego dnia
Witaj Magdo. Mało jednego wiersza żeby opisać to
wszystko. Ładnie. Miłego dnia
pięknie powiedziane pozdrawiam
Z przyjemnością przeczytałam twój wiersz i tak myślę,
że z jednej strony jednego wiersza za mało, a z
drugiej w jednym wiersz ujmujesz tak wiele. Pozdrawiam
Parafrazując wieszcza: ,, jednego wiersza, tak mało,
tak mało,jednego
wiersza ( Twojego ) trzeba mi... ,,
Pozdrawiam.
W jednym wierszu może być moc miliona nocy
czekoladowych.