jeśli mnie uszczęszliwisz...
to tylko wiersz...pisany sercem ...z siłą...cztery i pół...
jeśli mnie uszczęśliwisz miły będę dla
ciebie wszystkim
kwiatem wiosennym pragnieniem zielenią łąk
i lasów
wolnością i nadzieją słodkim owocem
soczystym
tęczową panią ci będę twe zmysły rozbudzać
co dzień
odbiciem twoich oczu snem który trwa do
rana
oczarowaniem rozkoszą różą w rajskim
ogrodzie
lecz może zdarzyć się miły że dusza zacznie
się miotać
oślepi czasem złość i słowa nie chciane
rzuci
serce bić musi...musi bez tego nie
można...kochać...
...niech nasze dłonie nigdy już nie spoczywają ...samotnie...
Komentarze (9)
napewno uszczęśliwi
któż by się oparł...:)
Trafił do mnie twój nadzwyczajny wiersz
pobudził, obudził,
gdybym miał oceniać w Twojej skali , to najmniej na
piec i pół...
Twoje dłonie są dzisiaj puste i szukają innych dłoni,
serce trochę opuszczone, błądzi samo w
nieboskłonie…pragnie śmiać się bardziej
szczerze, znów uwierzyć że pacierze, w życiu swoim
pogubione, znów znalazły się w tej stronie, gdzie
prawdziwe szczęście mieszka, śmieją oczy
rozmarzone….. z uśmiechem serdecznym Ewa ( tym
razem mi sie udało..hurra)
na taka skladana obietnice szczescia napewno postara
Cie uszczesliwic jesli Ty dla niego bedziesz wsystkim
to powinien to docenic i odwzajemnic ....swietny pelen
milosci i ciepla wiersz
Wiersz co obietnice składa o miłości opowiada i miłemu
niesie wieści, bliskich sercu uczuć w treści.
Wiersz nie tylko sercem ale, też potrzebą duszy pisany
bo tyle w nim ciepłych emocji.
to chyba nie tylko wiersz jak piszesz w dedykacji na
początku, to nie może być tylko wiersz, nie ma takiej
opcji.)))
I romantycznie na noc sie zrobiło...ale prawda jest
prawda ,że nie może jakieś niechciane słowko miłości
zniszczyć ...człowiek jest tylko człowiekiem
zwyczajna kobieto dla mnie nadzwyczajna...twe wiersze
wpadaja w moje serce i gubia droge powrotu...