Jestem...

O mnie...

Jestem jak leśny strumyk...
Jak blask słońca...
Jak ciepły powiew wiatru...
Jak piękny kwiat i złoty kłosek zboża...

Jestem i żyję...
Płaczę i się uśmiecham...
Wierzę i się raduje...

Lecz przyjdzie czas...

I strumyk wyschnie...
Słońce straci blask swój...
Wiatr schłodnieje...
A kwiat i kłosek zwiędną...

Ale ja pozostanę...
W sercach duszach myślach słowach...

Pozostanę...
...w was...

i dla mnie. Hehe...

autor

Smutna Filozofka

Napisany: 2006-09-10 Dodano: 2006-10-01 16:17:02

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie