Jestem ale po co?

Świat się kręci, czas płynie...

Jestem...
Kocham...
Żyje...

Nie zważając na przeciwności losu pozostaję...

Płaczę i się uśmiecham...
Wszystkie uczucia odzwzajemniam...


Jestem jak kula...
Której środka nie widać...
Jak pustynia...
Której końca nie widać...
Jak rzeka a zamulonym dnie...


Ale dlaczego nikt mnie nie rozumie...
Dlaczego każdy olewa...
Dlaczego każdy odpycha...
Dlaczego nikt nie kocha nie lubi nie chce...

Przecież ja nie proszę o gwiazdke z
nieba i oo księżyc w sieć złapany...

autor

Smutna Filozofka

Napisany: 2006-10-03 Dodano: 2006-10-03 19:25:51

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie