Jestem uzależniony od sceny

ZWISowi.

Taka sobie aparycja
I twarz niewyjściowa
Ja jednak muszę
Zacząć wszystko od nowa
Jedną rzecz kończę
Drugą zaczynam
Omiatam was wszystkich
Moimi oczyma

Reflektor mym słońcem
Co krew mi porusza
Ciało się cieszy
Raduje się dusza
Gdy na mnie świeci
Reflektor radośnie
Ja tu na scenie
Się spełniam donośnie

Wołam i krzyczę
Mówię i śpiewam
Piekło pokażę
I przychylę nieba
W zamian, mój widzu
Złóż proszę swe dłonie
W choć cichym oklasku
Co w uszach mych płonie...

autor

Brighter

Napisany: 2013-07-05 Dodano: 2013-07-05 12:57:41

Ten wiersz przeczytano 614 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie