Jeszcze miłość

Na Łakai dnie, utopione złote włosy
Na falach odbijają się błękitem oczy
I jeszcze nie zniknął jej ślad nóg z rosy
W pamiętniku miłość trwa...czas się nie toczy

Idzie młody Kazimierz, na mostku przystaje
I słucha, jak woda i wiatr,szepczą jej imię
Nie może nacieszyć się swoim pięknym majem
U niego wiosna! Nie myśli jeszcze o zimie...

A ona na kolorowej, jak z baśni łące
Zbiera wiosenne kwiatki i śpiewa piosenkę
Dla niego jest całym światem, to jego słońce
Więc modlitwę do Marii szepcze na podziękę

A w Santoce, uśmiechnięta siostra wita
I z radością szwagier Boleś, rękę ściska
Co tam w domu? U mamusi naszej? pyta
Patrz! Idzie Wanda - ta co jest ci taka bliska

No a potem są żarty, radość swawole
Babunia Antonina - Co się dzieje? pyta
A nic! To młodość odgrywa tu swoje role
A sceneria w okół jest przecież znakomita

A później odprowadza Wandę do Zaciszy
Gdy wieczór spowił tajemniczą mgłą łąki
Jedno serce jak bije drugie - tutaj słyszy
Nie idź jeszcze...przedłuża się chwila rozłąki

Jeszcze ich niebo nie jest zasiane chmurami
Jeszcze serca nie przeczuwają niepokoju
Jeszcze się toczą ciche rozmowy wieczorami
Jeszcze miłość płynie z najczystszego zdroju

{W oparciu o pamiętniki mojego ojca}


Łucja

autor

Zakochana w wietrze

Napisany: 2018-02-05 Dodano: 2018-02-05 10:37:56

Ten wiersz przeczytano 835 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie