Już
Śpisz, a ja, mam związane ręce.
Tak bardzo, chciałabym zabić czas,
odwagi brak. Dotykam nocy.
Chłód, rozgrzebuje stare dźwięki.
Nie znajdują drzwi, za duży mrok,
pomiędzy snem a jawą. Pachnie
mgłą. Podążam, trzymając krzyż z łez.
Sama, wbijam się w tłum, bez... serca.
autor
beano
Dodano: 2022-09-18 14:25:48
Ten wiersz przeczytano 2137 razy
Oddanych głosów: 55
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (55)
Bardzo smutno z krzyżem z łez...a wiersz jak zwykle
świetny...pozdrawiam ciepło.
Smutne, wzruszające wersy, pozdrawiam ciepło.
też tak czasami mam,widać taki czas
Samotność we dwoje zatruwa życie... Świetny wiersz,
pozdrawiam Cię serdecznie Beano
To jest jeden z wierszy który powstaje niezliczona
ilość razy. Każdy kto go czyta buduje go sobie od
nowa. Myślałem że fajnie by było usłyszeć o czym
autorka myślała pisząc ale lepiej nie gdyż wtedy moja
wersja zapewne okaże się śmieszna i głupia. Pozdrawiam
z uśmiechem:)))
Wzruszające wersy... Ale ja przecież tak lubię
smutki...
Pozdrawiam ciepło, Beatko :)
Poruszający wiersz, pełen żalu i smutku. Pozdrawiam
serdecznie :)
Tak, to prawda w wielkim smutku trudno nam znaleźć
wyjście. Pozdrawiam.
Milym gosciom serdecznie dziękuję za pozostawioną
wrażliwość
Znakomity, niesamowity wiersz; pod każdym względem
(łącznie z zamysłem interpunkcji). Pozdrawiam
serdecznie.
Tulam Beatko, tulam i pomyśl, że jutro będzie dobry
dzień.
Bolesne, piękne wersy.
Pozdrawiam ciepło.
Bardzo smutno w Twoich wersach.
Żal i ból...
Na tym świecie, nic nie trwa wiecznie i wszystko
dzieje się szybko, za szybko.
Jestem poruszona wierszem.
I pomilczę.
Serdecznie pozdrawiam
Niestety czasu się nie da zabić. Płynie i płynie, aż w
końcu zabierze nam wszystko. Mnie (niedługo będzie
rok) zabrał mamę. A wcześniej...
Wiersz działa - i to jak widzę nie tylko na mnie.
dobra dramaturgia przekazu i metaforyka zwłaszcza ta
uzyskana grą słów