Kaczy śpiew

Śni mi się, że jestem brzydkim kaczątkiem. Śmiesznym.
Politowanie tylko wzbudzam i drwiny.
Niczym główki kwiatów, wykwitają wokół kpiące uśmieszki.
I jak tu nie przyznać się do niezawinionej winy?

A tak mam już dosyć tego kaczenia -
przetrwań, przemilczeń, przeczekań, przepłakań,
wiary, że zmieni się, choć się nie zmienia,
dziobania, szarpania, kwokań i kwakań,

w marzenia ucieczek, wpadania w kłopoty,
braku tożsamości i przynależności,
zimnych spojrzeń, rozczarowań, przymarzań do lodu,
samotności, strachu przed mgłami przyszłości.

I... śni mi się, że się przeglądam w lustrze wody –
w tle jest Przyjaciel – taki, co najczarniejszą rozgromi noc.
Piękna jestem i opierzona - ptak śnieżnej urody.
A On dał mi skrzydła. I skrzydłom moim moc.

Wystarczy ich użyć – mówią, że wszystko w swoim czasie.
Wzbijam się ponad chmury pokręconych losów,
wysoko, za Nim, wyżej niż da się…
do krainy śpiewem kwitnących lotosów.

Pragnę się cała zatracić w tej pieśni,
co sens nadaje najbłahszym życia wątkom.
Przecież nie śnię. Bo w takich chwilach się nie śpi.
Rzut oka w dół... - kury już dziobią inne kaczątko.

autor

annael

Dodano: 2007-01-04 00:44:40

Ten wiersz przeczytano 697 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie