O... krecie

Może być dla dzieci (także tych dorosłych :)

Namawiała jaskółka kreta - Chodź bracie!
Pokażę ci pól złotych i wód srebrnych połacie,
szmaragdowych lasów i łąk cudnych dywany
i wodospad pełen skarbów w promieniach skąpany.
Ujrzysz słońca wschód złoty i łunę zachodu,
zachłyśniesz się pięknem kwiecistych ogrodów...

Kret do nory się wciskał najgłębiej jak umiał,
a ona nie rozumiała, że on nie rozumiał.
Mogła do końca świata tak ćwierkać, lecz przecież
nie widzieć - leży w każdej naturze... kreciej.

autor

annael

Dodano: 2007-01-05 00:22:21

Ten wiersz przeczytano 4796 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie