Kamien ksiezycowy

światło księżycowe maluje nadzieją
na jego promyku ku niebu mkne
zagubiona w wielkich przestworzach
pytam o drogę planety i gwiazdy

druga strona księżyca uśmiecha się
tam gęste mgły snują się swobodnie
zapach ambrozji nektarów słodkich
wprowadza w stan radości euforii

księżyc garść światła chowa w jeziorze
kamienie zaklęte śpią w kraterach
żeby je zbudzić hasło trzeba znać
muzykę księżycowych mórz

czas zatrzymał się na małą chwilę
pomieszał rytm obrotom sfer w przestworzach
splątane sny zmieniły się w motyle
one tylko znają święte zaklęcie

gdy powiesz hasło kamienie się budzą
przecierają oczy srebrno – niebieskie
mieć je na sobie rękach szyi
a spełnią każde wyśnione życzenie

marzenia szczęściem usypiają
między błyskiem w oku a słońca mrugnięciem
na szyi naszyjnik zaczarowany
zamienia świat w wieczną krainę szczęścia

 

Tesss Perth- Bedford, 2o.11.2oo8r.

autor

Tesss

Napisany: 2008-11-20 Dodano: 2008-11-20 08:00:22

Ten wiersz przeczytano 2472 razy

Oddanych głosów: 53

Rodzaj Wolny Klimat Radosny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie