Kamienice

Przepiękny, refleksyjny wiersz.
Gdyby te cegły mogły mówić, byłoby
ciekawie.Pozdrawiam serdecznie.

Ładny jest Twój refleksyjny wiersz Maya. Pozdrawiam
serdecznie:-)

Dziękuję kochani za zatrzymanie się u mnie i
komentarze:)

Ja także lubię czasami powyobrażać sobie co kryją okna
starych kamienic, albo przystanąć przed wystawą desy i
zadumać się nad starym kredensem:) Lubię Twój
refleksyjny wiersz maya:) Pozdrawiam

Przeszłość przemawia do nas przez ciszę,
choć tak niewielu chce ją usłyszeć!
Pozdrawiam!

Pięknie dziękuję za miłe słowa i odwiedziny u mnie!
życzę Wszystkiego dobrego! niech się Tobie
szczęści:)))

Nostalgiczny klimat.. każdy z nas ma takie miejsca,
których już nie ma i tylko wspomnienia i tęsknoty
podtrzymują ich duchowy byt...

Dobrze że chociaż zdążyłes zdjęcie zrobić -
podarowales mu wieczne życie... Dlatego tak kocham
stare fotografie. ..

Po drugiej stronie ulicy zburzono stary dom. Ledwie
zdążyłem zrobić mu kilka fotografii i zniknął.
Wieczorem nie było śladu - równa ziemia. Wtedy czułem
to, co umieściłaś w swoim wierszu: smutek, zadumę,
przemijanie. Pozdrawiam.

Piękna zaduma z wiersza płynie, o obrazach wspomnień
ukrytych w kamieniach. Pozdrawiam świątecznie :)

Prawda Oskarze... smutna prawda

Mnie zatrzymują najbardziej budynki wyburzane. To
jakby kasowanie historii... Piękny wiersz.
Pozdrawiam.:)

Dziekuje Sabo:) Pozdrawiam

Pięknie o kamienicach. Pozdrawiam serdecznie

to prawda...Dziękuję za odwiedzinki:)