każdy z nas

każdy z nas
kiedyś zwątpił do bólu
przeglądając sie w odłamkach
lustrzanej przeszłości

jeden z nich chciał wziąć w swoje dłonie

znak krzyża z własnej krwi
wyryć na dłoniach
w których brakło sił by
złapać niewidzialny pyłek szczęścia

te dłonie zbrukane od podnoszenia
martwych dusz
były zbyt silne zbyt okrutne
by złapać coś tak kruchego i delikatnego
jak szczęście

każdy z nas
choć raz wykrzyczał, że piekłem
jest każdy jego dzień

i ona.....
ona również
tylko, że nie raz i chyba nie dwa

zostawiła ślady bólu na swoim ciele
a na ustach imię jej kochanki
śmierci

tyle lat wiernie żyła dla niej
czekając w martwym chaosie na
sąd ostateczny

i dostała kolejną szansę, i obiecała
że tym razem jej nie zmarnuje

Bóg w którego nie wierzyła
wciąż zamykał jej drzwi przed domem
jej upragnionej śmierci

trzaskał nimi przed jej oczami
zagłuszał w sobie jej gorliwe modlitwy o
kres życia wśród ludzi tych dobrych i tych złych


próbował sam siebie przekonać, że wierzyć umie jeszcze w jej szczęście na Ziemi

a teraz gdy patrzy na nią z zza aromatu
jej pistacjowej słodkiej rozkoszy
filiżanki gorącej kawy

uśmiecha się sam do siebie
bo ostatnio usłyszał od tej
która w niego nie wierzy

serdeczne dziękuje , za Twoją
wiarę we mnie

autor

EnigmatycznyDuszek

Napisany: 2008-04-04 Dodano: 2008-07-24 19:42:47

Ten wiersz przeczytano 708 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie