o ludzkich słabościach

już nie uwierzysz mi tak łatwo w moje słowa
zwątpiłeś w moje obietnice

rozczarowałam Cię

tym,że nie jest mi obce to co ludzkie
przecież wiesz Ty wiesz to doskonale,że
czasem prościej jest uciec stad
schować sie w kącie
skryć swoje serce na ból codzienności
w milczeniu zamknąć bałagan życia


zamknąć swoje myśli przed sercem osoby najbliższej
by nie dawać jej kolejnego poematu smutku
przecież każdy z nas nosi krzyż swoich problemów

przecież żadne z nas nie chciało ranić sie świadomie

przecież nadal nazywam Cie moim Szczęściem
i z nadzieją każdej nocy zasypiam,że
pomimo ludzkich błędów jakich popełniam mnóstwo
i Ty nadal widzisz we mnie swoje uśmiechnięte oczy
i potrafisz nazwać mnie swoim Szczęściem.

a jednak nawet ono ma dwa oblicza
to jasne ciepłe delikatne i namiętne
ale również to smutne zagubione bezradne

pozwól mi czasem na chwile słabości
ale wiernie stój za moim sumieniem
i słowami swoimi graj na nim
jak na skrzypcach

nie tylko dla swojego dobra
ale i mojego

ja nadal wierze ze nasze szczęście
to moje marzenia życia we dwoje

dla Pana G:*:*:*

autor

EnigmatycznyDuszek

Napisany: 2008-04-20 Dodano: 2008-07-23 22:13:40

Ten wiersz przeczytano 804 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie