Klucze a drzwi.

Potrząsam w dłoni pęk kluczy.
Wiedziałeś, że tyle ich mam?
Ja nie. I właściwie…
Które drzwi otworzę nimi?

Powinnam je kiedyś podpisać.
Zamiast tego wrzuciłam je do przepastnej kieszeni,
Chyba część zgubiłam,
Które? Sama już nie wiem.
Pewnie część zamków też została zmieniona…

Depczę drogę wokół jakiegoś środka,
Centrum nieistniejące,
A tak bardzo ciągnące mnie do siebie.
Pewnie w nim znajduje się to,
Co najważniejsze.
Siła która znaczy drogi,
Która pozwala je odnaleźć.

Wybiegam czasem gdzieś poza,
Szukam na ślepo i bez namysłu.
Wyciągam ręce i próbuję złapać
Wiedzę, kogoś, czy po prostu klamkę.

A jeśli któryś z najważniejszych zamków
Nie będzie już dla mnie dostępny,
Jeśli jakiś z najważniejszych kluczy
Zupełnie przez przypadek wypadnie gdzieś po drodze,
Mam nadzieję,
Że gdy zapukam i powiem:
„To ja”
Ktoś po drugiej stronie otworzy mi.

styczeń 2008.

autor

green.

Dodano: 2008-01-25 22:52:08

Ten wiersz przeczytano 1101 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie