Kobieta-cud

Z tajemnicy odarte ciągle tak samo Boskie daję ubraną w rymy niestety częstochowskie.

Jakże trudno porównać
tyle piękna na świecie
nie dorówna nic temu
ukrytemu w kobiecie.

Słońce kwiaty maluje
ciepłem pąki rozwija
jednak prędko przekwita,
jej uroda nie mija.

Świat smutkiem zabarwiony
pełen nerwów,przykrości
jej uśmiech przepełniony
dużą dozą radości.

Gdy do domu powracasz
zmęczony trudem walki
wpadasz wprost do bram raju
w ramiona swej westalki.

Gdy wir wojny cię wessie
w boju padniesz skonany,
ulgę w męce przyniesie
opatrzy cięte rany.

Nawet Stwórca najwyższy
co stworzył ziemię i morze
w porę się zorientował,
bez niej, świat żyć nie może.

Cześć oddaję starannie
z niemałym jednak trudem
ogłaszam z uległością
-IX jesteś świata cudem.

Idol

Niechaj się sypią gromy odszczepieńcem zostałem lecz mi lekko na duszy należny hołd oddałem.

autor

idol

Dodano: 2011-01-05 08:46:43

Ten wiersz przeczytano 3278 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie