Kobieta jest barwnym motylem

Kobieta to barwny motyl co lata po świecie,
w tęczowe barwy zaklęta, zwiewnością przybrana.
Wypływa blaskiem z szarości, krasi wiosnę z kwieciem,
mgielną suknią z pór zimowych kształtnie się wyłania.

Opleciona zdobną szatą gości nam w marzeniach.
Muślinowoskrzydła ważka nimbem piękna mami.
Samcze oczy krągłościami skłania do iskrzenia,
mieniąc się kolorem włosów, ust jawiąc aksamit.

Świadomością kobiecości niby paw się wdzięczą,
co dodaje im uroku w ożywienia blasku.
Piszę skromne me peany, przed paniami klęcząc,
mając w głowie piękne wizje, tęczowych obrazków.

Nie chcąc bardziej się narazić miłości boginkom,
podziwiając cud powłokę, nie piękna głębinę,
o mądrości ich napomknę pod słodyczy minką,
chwaląc umysł, toast wznoszę starym dobrym winem.

Jeśli dacie się pokochać miłością nie gardząc,
uczynimy dla was chętnie, dużo jeszcze więcej.
Przy swym boku mieć będziecie męską nację hardą.
Hymn ten piszę wam kobiety w najwyższej podzięce.

autor

Leszek

Dodano: 2005-04-27 00:00:34

Ten wiersz przeczytano 584 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Sylabiczny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie