Kobieta, kawa, papieros

Cały czas dawałem Ci siebie i wszystko co miałem, niestety w zamian nic nie dostawałem.

To było piękne niczym miłość z bajki.
Gdy bylismy razem wokół śpiewały skowronki.
Zapewniałaś często, że nigdy mnie nie zostawisz,
Że nigdy nie zranisz.

Wnet dostrzegłem duże zło.
Ciągle bałem się, w każdym śnie był lęk.
Nie jadłem, nie piłem, tragiczną miłością tylko żyłem.

Twoje ciało kuszące,
Pustą duszę przysłaniające
Bawiło mnie. Czy ja śnię?
Niestety szybko obudziłem się.

Zostawiłaś mnie, choć krzyczałaś:
Nie puszczę Cię!
Kłamałaś często lecz żeby aż tak
Powoli tonąłem jak na falach wrak.

Lecz teraz to wszystko uodporniło mnie,
silniejszy jestem i takim sztuczkom już nie poddaje się.

Żegnaj więc, zapomnij co złe.
Ja teraz żyje i z kim innym cieszę się.

Wiem już, że Ty Meduzą, Bazyliszkiem jesteś złym. Spadasz teraz w dół i szkoda mi Cię.

autor

Bobobar

Dodano: 2009-01-17 12:27:56

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie