Kochać-niby prosto,a jednak nie..
Oczy błękitne,jak niebo miała
włosy czarne,jak heban.
Urodom i wdziekiem się szczyciła,
lecz cóż z tego skoro kochać nie
umiała...?
W sercu wielką pustkę miała..
Wszyscy zawiedzeni odchodzili od niej
słysząc słowa:
''Cóż z tego,że pokochać chciałam,
skoro nie umiałam..?''
XXX
Nie pozwólmy, aby zło spustoszyło nasze serca kochajmy,kochajmy,mocno kochajmy..
autor
wIoLcIa14*14*
Dodano: 2007-02-28 14:55:22
Ten wiersz przeczytano 465 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.