Kościół w Pobikrach
Gdy źródeł szukam, tu dopiero
Swojej historii czuję dotyk.
Dla mnie to cymes klasy zero,
Dla innych skromny neogotyk.
Dla innych miejsce to niczyje,
Większych dzieł kopie tu jedynie.
Dla mnie mój pradziad tutaj żyje,
Który fundował tę świątynię.
On śpiewa już w anielskim chórze,
Lecz tu wciąż czuję jego ducha.
Gdy tu się modlę, Pan Bóg w górze
Uważniej mnie, niż zwykle, słucha.
Komentarze (17)
Są takie miejsca, w których czujemy się bliżej
Boga...Pozdrawiam Michale :)
Pięknie bardzo.
To tak samo jak z kapliczką w Swobodnie, mój tata
pomagał przy odbudowie.